Bir akrabası ,tanıdığı vefat edenler yas sürecini yaşamaya devam ediyor. Yaşadığı olayların vahametine ve derinliğine yas sürecinin evrelerini o ölçüde yaşıyorlar. Yasın beş kademesi var. Bireyden bireye müddeti değişse de herkes bu etapları yaşar. Evvel inkar eder ,sonra öfke duyar ,sonra pazarlık yapar zihin; ardından depresyon gelir ve sonra kabullenme ile yasın duygusal yoğunluğunu azaltır zihninde.

Deprem birçok beşerde yer değiştirmeye ,şehrini terk etmeye de neden oldu. Karşılaştığım beşerler ;yeni yerlerinde adapte olmakta zorlanıyorlar. Bir yere aşılmak için orada rutin oluşturmak ,orayı gezip dolaşmak,’her an gidebilirim’düşüncesinden uzak olmak ,çocuk varsa okulunu planı yapmak,evi ‘yaşam alanına’ çevirmek gerekir. Bu biçimde ahenk sorunu daha kolay aşılabilir.

Deprem tabi ki konutları yıktı, tarihi yerleri mahvetti ,sosyal alanları tahrip etti ; fakat olan oldu artık. Tarihi yerlerin restore edileceğini ,evlerin daha inançlı yerlerde baştan kurulacağını,şehrimizle bütünleşmiş yerlerin minimal de olsa baştan kurulmaya başladığını düşünmek sizi daha yeterli hissettirecektir.

Deprem tabi ki ;umutsuzluğumuzu,çaresizliğimizi,izole halimizi,öfkemizi,kaygılarımızı tepeye çıkardı.

Ancak;

Sevdiklerinize daha çok vakit ayırarak
Artık eskiden’ incir çekirdeğini doldurmayacak’ niyetlere hiç takılmayarak
Daha minimal hayatın da mümkün olduğunu bilerek
İşinize daha sıkı sıkıya bağlanarak
Bir formda ‘depremzedelerle’ hemhal olarak üstesinden daha verimli formda gelebiliriz.